Sensiz anılar biriktirdim gidişinin ardından. Açtım içimi kendime nasıl sen kokuyordu, şaştım, biliyor musun? Bir hayal, bir ömür! Silüetin sardı etrafımı daha çok hissettim o an seni. Şaşkınlığım geçti sonradan, kucaklayınca hayalini. Senden habersiz olsa da! Öyle ya haykırdığım halde duymuyordun sanırım yüreğimden geçenleri. Bitkin düştüm aramaktan izlerini. Kavuşacağımıza dair umut olsaydı keşke, bir nebze. Bana doğru yöneldiğini tasavvur ettiğim her adımını karşılamak için, gücüm yerinde olmalı! Ancak o zaman diner içime akıttığım gözyaşım. Sarılırım yeniden hayata, sana. Vazgeçilmez düşün bu kez gerçekleşeceğine inanırım.
