BİR KAPI ÇARPIŞI VARDI

“Alttan vurdu, aniden”.
Yemek masasında yemek yiyorduk. Lokma boğazımda takılı kaldı; yüreğim ağzıma geldi. O ne kapı çarpması idi! Bağırdım ben de, avazım çıktığı kadar.
Bir topluluk içinde yaşıyoruz. Apartman, siteler böyle yerleşimler… Topluluk kurallarına uymak lazım! Bunlar görgü kuralları aynı zamanda.
Saygı, sevgi her şeyin temeli! Hareketlerimizin çevremizdekileri olumsuz yönde etkileyebileceğini bir an olsun düşünmek ve öyle eyleme geçmek en güzeli!
Düşünmeden, gelişine davranmak ne kadar rahatlatıcı değil mi? Ya etraftakiler? Onlara zararımız dokunmayacaksa, ne âlâ!

se

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.