Etrafında dönenler var ya,
yalnız saymıyor kendini.
Kalabalık dağıldığında ise
kimsesizsin, ona göre.
…
Yalnızlığında
sevgi üstüne sevgi
yağmadıysa, kararır dünya.
O anlarda yalvarırım Allah’a…
Kimse olmasa da yanımda
nasıl kabarır yüreğim aşkla.
Yeniden doğmak için
dolar içim coşkuyla.
Etiket arşivi: Allah
Pamuk İpliği
Kabataş’tan Belediye’ye bindim; Şişli
Yürüyorum
Osmanbey’deyim, Harbiye…
Günlerden çarşamba
Taksim’e doğru ilerliyorum
“Maksat spor olsun!”
Elmadağ’da rastlıyorum
sıra arkadaşıma
Güleçliğini takınmış yine,
çocukluğuna dönüşüyor insan
onunla konuşurken
Oralarda çalıştığından bahsediyor
Öğle molasında o an
“Bebeğim geliyor, yolda” diyor neşeyle
Kısa bir süre sonra
gazeteden öğreniyorum
doğum esnasında öldüğünü…
Kıvılcımlar uçuşuyor, dönüyor dünya
Allah’a yalvarıyorum
nur içinde uyusun diye.
Önyargı
Bir olay gerçekleşmeden, ileriki yaşantılarda üzerimde olumsuz etki bırakacağını düşünerek, önceden yeise düşmem, kendime acı çektirmekten başka bir şey değil.
Bugün, havaya girip kaptırarak bilincimi, yarınki dertlere önlem alır gibiyim; yaşadığımda daha az üzüleceğimi sanıyorum böylelikle, ama bu kendimi kandırmaktan başka bir şey değil.
Gelecekte olacaklardan menfi neticeler çıkıp çıkmayacağı da belirsiz tabii. Bu açıdan bakıldığında, olgu, usa iyi fikirler de getirebilir kuşkusuz.
Kaldı ki, her şeyi anında yaşamanın keyfi, güzelliği tartışılmaz. “An’ı yaşa” denilmiyor boşuna.
Bedbaht olacağını sandığın şey değişik boyutlarda yaşanıp öyle tatlı bir farklılık hissettirir ki, şaşırırsın. “Bugün doğdum ben” demenin farkındalığını yaşarsın. Önünde yeni sayfaların açıldığı ihtişamlı bir dünyaya kucak açarsın.
Her türlü koşulda, zaten sabır, sağduyu, azimle güçlüklere göğüs gerecek bir yol bulabilir insanoğlu, Allah’ın yardımıyla.
Foto. Bala Çiçek