Eğitimini almayı düşündüğün onca meslek vardır
Yetenek gerektiren onlarcası daha
Çalışarak hepsinin üstesinden gelebileceğini bil
Yorgunluk, bitkinlik, uykusuzluğa yenilme
Sağlığını korumak kendine en büyük yardım, göz ardı etme
Çekingenliği saf dışı bırakmaya bak…
Dünyaya gelmenin sebebi bir yapı taşı da sen ol diyedir!
Bilgi ve becerilerinle sırada yerini almak erdemdir.
Hareler’den……
Geçen bahar, otuz yaşlarında genç bir yazar ile tanıştım, Kocaeli Fuar Merkezi’nde. Artık okumadığını sadece yazdığını belirtti. “O kadar çok kitap okudum ki…” dedi.
Söyleyecek sözü olanın bir noktadan sonra sözcüklerini yazıya döktüğü bir ortam bugün yaşanan. Herkes kitap yazıyor deyip çıkarmayı düşünmedim önce ben de. Göz kontrolüne gittiğimde doktor ile konuşurken bunun bir sorumluluk olduğu kanaatine varıp yazdığım şiirleri yayınlamaya karar verdim. İleri yaşımda bir an evvel kucaklamak için olacak, birçok kişinin yaptığı gibi kitabımı ücret karşılığı bastırdım.
Bana kalırsa, her yazarın bir okuyucu kitlesi vardır. Bu, tartışılabilir kuşkusuz! İşinin ehli bazı kişilerin, genç yazarın fikirlerini dinlediklerinde yetenekli olduğunu düşündüğü göz önünde bulundurulduğunda geniş kurgu muhayyilesinin, onu, kuşattığı fark edilebilir. Düşünce iklimine daldığında buluruz bazen ya da duygularını şiirlerle ifade ettiğinde…
Yeteneklerin daima iyi bir biçem ile sahneye çıkması kayda değer! Daha da önemlisi onca kitap içinden “okunur” olmanın gündeme gelmesi yolunda, her birimizin “okumayı sevmemiz” bir gereklilik gibi görünüyor. Eserin mesajı olmalı bir de… Yazı yazmanın önemsendiği bir toplum içinde yaşamak artı puan ayrıca!
Yazma ile okuma iç içe son tahlilde! Okumanın bizi gönendirdiği, bilgilendirdiği ise tartışılmaz gerçeklerden.
Foto. Bâlâ Çiçek
Çocukluktan tanışıyoruz, sevdiğim bir arkadaşım… Zor günümde yanı başımda idi. Unutamam.
Gezenti biri o! Doğarken “leyleği havada görmüş” olmalı. Hep anneciği ile, imrenilesi bir duruş onlarınki.
Emeklilik dönemindeyiz şimdi. Dedim ki ona bir gün:
-Çok gezen mi bilir çok okuyan mı, derler. Bakalım hangimiz kârlı çıkacağız bu işten?
Öyle ya, o ne kadar geziyorsa, burada da elinden kitabı düşürmeyen biri var!
Esasen bir oyalanış içinde değil miyiz bu düzende? Kimi gezer, okur kimi ek iş peşinde koşar, sanata yönelir… Bizler, ölçülü davranışlarımızın değer gördüğü ortamlarda yaşayalım, isteğim. Ayrıca, yeteneklerimizi değerlendirip çalışma olanakları bulabileceğimiz umut yüklü günlere açılan kapılardan geçip ilerleyelim, dileğim.
Yazarak kendimi daha iyi tanımak dileğim.
Her geçen gün daha az tanıdığım yönlerimi fark edip, yeniliklere doğru yürüyerek neler yapabileceğimi öğrenmek istiyorum.
Ruhumun derinliklerine inerek ortaya çıkardığım bilinmezlikleri, “yaşantımın izleri” diyebileceğim sayfaya işlemek benliğime ışıltı katıyor.
Bazı yetiler, var olması zor unsurlardır, akıl gözünde. Hayatın özünde yaşatılacağı anı kovalar gün yüzüyle.
Ufak kıvılcımlar uçuşur her zaman, yapacaklarımı düşünürüm, başım döner.
Güne, yeteneklerimle başarabileceğim işler olduğunun farkındalığı ile uyanmak, tatlı bir düş başlangıçta. Düşü gerçekleştirmek inanılmaz bir öyküye dönüşür gençlik yıllarında. Yaşlılıkta ise hoşlandığım bir düş, geçirdiğim güzel anlara karışır, gerçekleşmesi, ödülü olur yaşantılarımın.
